Κιντάνα, Μανουέλ Χοσέ

(Manuel José Quintana, Μαδρίτη 1772 – 1857). Ισπανός συγγραφέας. Σπούδασε στη Σαλαμάνκα, όπου είχε δάσκαλο τον Μέλεντεθ Βαλντές. Διαπνεόμενος από πατριωτικές και φιλελεύθερες ιδέες, αντέδρασε πρώτα κατά της γαλλικής εισβολής στη χώρα του και κατόπιν κατά του απολυταρχισμού της βασιλείας μετά την παλινόρθωση. Φυλακίστηκε από το 1814 έως το 1820 στο φρούριο της Παμπλόνα. Επί βασιλείας της Ισαβέλλας B’ έλαβε αξιώματα και τιμητικές διακρίσεις και το 1855 η βασίλισσα τον ανακήρυξε εθνικό ποιητή. Οπαδός των εγκυκλοπαιδιστών, ο Κ. άσκησε σημαντική επίδραση και υπήρξε ο αντιπροσωπευτικότερος συγγραφέας της όψιμης νεοκλασικής ισπανικής σχολής. Αν και ορισμένα έργα του είναι διαποτισμένα από έντονη ειλικρίνεια και μελαγχολία –για παράδειγμα, οι ωδές του Στην εφεύρεση της τυπογραφίας (A la invenciόn de la imprenta, 1800), Στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ (1805) και Στην Ισπανία μετά την επανάσταση του Μαρτίου (1808)–, η ποίησή του σπάνια ξεφεύγει από τη ρητορεία και τον ακαδημαϊσμό. Ο Κ. δεν αποδέχτηκε ούτε κατανόησε τη ρομαντική ποίηση. Προσκολλημένος στους κανόνες της ενότητας χρόνου και τόπου, όπως φαίνεται στο δοκίμιο των νεανικών του χρόνων Οι κανόνες του δράματος (1791), έγραψε τις τραγωδίες Ο δούκας του Βισέο (1801) και Πελάγιος (1805) κατά την τεχνοτροπία του Αλφιέρι. Με τις, κατά το πλουταρχικό πρότυπο, βιογραφίες του, Βίοι επιφανών Ισπανών (1807-33) αποδείχτηκε θαυμάσιος χειριστής του πεζού λόγου, αν και του έλειπε η επιστημονική ακρίβεια. Ο Ισπανός συγγραφέας Μανουέλ Χοσέ Κιντάνα.